"Kropelka krwi od parafii Węglewo"
- Opublikowano: niedziela, 04 grudnia 2011 20:59
Już tradycyjnie z okazji wspomnienia św. biskupa Mikołaja nasi parafianie /i wszyscy chętni/ mogli oddać krew, by w ten sposób bardzo konkretnie okazać miłość bliźniemu. W akcji trwającej 5 godzin wzięły udział 24 osoby, które oddały 10,8 litra krwi. Wszystkim Honorowym Krwiodawcom serdecznie dziękujemy za dar serca, jak również wszystkim którzy zajmowali się organizowaniem akcji. W roku 2012 będą zorganizowane 4 akcje oddawania krwi.
„Kościół naszym domem”
- Opublikowano: niedziela, 04 grudnia 2011 20:47
Rozpoczynamy Adwent i nowy rok liturgiczny
„Kościół naszym domem” to hasło programu duszpasterskiego archidiecezji gnieźnieńskiej na rok 2011/2012. Program kontynuuje rozpoczęty przed rokiem trzyletni cykl pracy duszpasterskiej Kościoła w Polsce w myśl hasła „Kościół domem i szkołą komunii”. Rok 2012 poświęcony jest wymiarowi horyzontalnemu komunii. Założeniem programu jest budowanie chrześcijańskich relacji z bliźnimi na fundamencie komunii z Bogiem – przejście od doświadczenia bliskości Boga do doświadczenia bliskości człowieka. Program ma stać się inspiracją do większego zaangażowania wiernych świeckich w życie Kościoła, do głębszego zadomowienia w Kościele i jednocześnie do udomowienia Kościoła.
„Kropelka krwi od parafii Węglewo”
- Opublikowano: niedziela, 27 listopada 2011 10:24
Po raz kolejny z okazji wspomnienia św. Mikołaja w naszej wspólnocie parafialnej odbędzie się akcja „Kropelka krwi od parafii Węglewo”. Gorąco zapraszam wszystkich chętnych parafian, sympatyków i tych którzy gotowi są podzielić się tym najcenniejszym darem. Autokar zaparkuje tradycyjnie już przy Domu Sołeckim, gdzie można będzie wypełnić wszelkie formalności i napić się kawy, a potem już do wozu i pod igłę. Mam nadzieję że i tym razem worek św. Mikołaja pełen będzie życiodajnej krwi. Akcja odbędzie się w niedzielę 4 grudnia 2011 roku w godzinach od 10.00 do 15.00.
Odpust
- Opublikowano: niedziela, 27 listopada 2011 10:23
.
Licznie zgromadzeni wierni dali wyraz swojej miłości do Kościoła tak parafialnego jak i powszechnego uczestnicząc w uroczystości odpustowej ku czci świętej Katarzyny Aleksandryjskiej. Modlitwom przewodniczył i Słowo Boże wygłosił ks. Krzysztof Tarbicki - proboszcz z Wylatowa. Kroczyć śladami Świętych to właściwy kierunek, by kiedyś spotkać się w Raju... mówił ks. proboszcz.
Odpust 2011
- Opublikowano: poniedziałek, 21 listopada 2011 20:42
Odpust parafialny – garść informacji
Odpust parafialny jest świętem patronalnym kościoła parafialnego. W pierwszych wiekach chrześcijanie nie budowali kościołów – Eucharystię sprawowano w domach. Od IV wieku, po uzyskaniu wolności wyznaniowej, chrześcijanie zaczęli budować świątynie, jednak wybór miejsca nie był przypadkowy. Stawiano kościoły w miejscach, gdzie istniał kult świętych, zwłaszcza męczenników (np. w miejscu ich śmierci). Dzięki temu otrzymywały swoich świętych patronów. Troszczono się także, aby w nowym kościele znajdowały się relikwie świętego. Pierwsze kościoły przyjmowały za swoich patronów zwłaszcza Apostołów i świętych męczenników. Potem poświęcano nowe kościoły Najświętszej Maryi Pannie, a w wiekach późniejszych także Jezusowi Chrystusowi, Duchowi Świętemu oraz odwoływano się do przymiotów boskich (np. Opatrzności Bożej, Miłosierdzia Bożego) i wydarzeń zbawczych (np. Chrztu Pańskiego, Podwyższenia Krzyża). Dzień nadania „tytułu” kościołowi stawał się świętem kościoła i parafii.
W to parafialne święto, oprócz uroczystej Mszy św., organizowano procesje, przedstawienia obrazujące życie czczonego świętego, urządzano wspólne zabawy i uczty. W późniejszych wiekach uczestnictwo w święcie patrona kościoła dawało możliwość uzyskania odpustów, przez co święto patronalne kościoła zaczęto nazywać odpustem parafialnym. Możliwość uzyskania odpustów zmieniła charakter parafialnego święta – podkreślano konieczność pokuty i nawrócenia. Przed uroczystością odpustową organizowano specjalne przygotowania, gdzie ważne miejsce zajmowała spowiedź.
Odpust - bez odpustu!?
"...przez posługę swojego Kościoła Bóg okazuje swoje miłosierdzie światu, udzielając mu cennego daru, który od bardzo dawna nosi miano odpustu" (Jan Paweł II Incarnationis mysterium nr 9)
Co roku w naszej parafii obchodzimy uroczystość odpustową ku czci naszej patronki św. Katarzyny Aleksandryjskiej 25 listopada. Do tej niezwykłej uroczystości przygotowujemy się porządkując kościół i stawiając piękne kwiaty. Cieszymy się wszyscy z tego, że możemy w ten sposób tworzyć wspólnotę pracując przy kościele parafialnym /choć nie tylko z tej okazji, ale systematycznie/, aby potem świętować uroczystość odpustową. Suma odpustowa sprawowana będzie o godz. 18.00 , zakończona litanią do św. Katarzyny przed Najświętszym Sakramentem i uroczystym błogosławieństwem.
Czym tak naprawdę jest odpust?
W związku z uroczystością odpustową powstaje pytanie, czy odpust parafialny to tylko ta oprawa zewnętrzna, piękne kwiaty, porządek? Otóż trzeba nam katolikom przypomnieć czym jest odpust, jakie jest jego znaczenie? Z okazji święta patronalnego można w kościele parafialnym zyskać tzw. odpust zupełny, ale rzadko kiedy zyskuje ktoś odpust, a już prawie nigdy nie praktykuje się tego wspólnie. Pozostała tylko nazwa święta Patrona kościoła: odpust. Odpust - bez odpustu. Wierni przeważnie nie wiedzą jakie są warunki zyskania odpustu, jak to praktycznie zrobić, jak wzbudzić intencję, na czym polega tzw. dzieło odpustowe itp. Wierni widzą też kapłanów przyjeżdżających na "odpust", ale nie zawsze widzą ich wszystkich w kościele, przyjeżdżają z dekanatu i okolicy na obiad czy kolację i to wszystko. Czym więc ma być dla nas odpust? Zarówno Katechizm Kościoła Katolickiego (1471-1479), wyjaśniających naukę Kościoła dotyczącą odpustów, jak i Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983r. w kanonach 992-997, określających istotę odpustu, odwołują się do Konstytucji apostolskiej papieża Pawła VI o odpustach Indulgentiarum doctrina. Czytamy w niej m.in. że:
"Odpust jest to darowanie przed Bogiem kary doczesnej za grzechy, zgładzone już co do winy. Dostępuje go chrześcijanin odpowiednio usposobiony i pod pewnymi, określonymi warunkami, za pośrednictwem Kościoła, który jako szafarz owoców odkupienia rozdaje i prawomocnie przydziela zadośćuczynienie ze skarbca Chrystusa i świętych".
W tej definicji zawiera się cała istotna nauka katolicka o odpustach i zarazem podstawowe założenia teologiczne praktyki odpustowej.
Kto może zyskać odpust i jakie są warunki?
Z treści kan. 994 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983r. wynika że:
• każdy wierny może uzyskać odpust;
• dany odpust może być ofiarowany dla siebie samego lub na sposób wstawiennictwa za zmarłych.
Uzyskanie odpustu zależy jednak od wypełnienia określonych warunków, albowiem nie wystarczy, aby wierny w dniu święta patronalnego parafii nawiedził kościół, odmówił wskazaną modlitwę i w ten sposób bez większego wysiłku i zaangażowania, uzyskał "automatycznie" odpust. Skuteczność odpustów zależy od wewnętrznej dyspozycji przyjmującego i wymaga wewnętrznej przemiany oczyszczającej. Darowanie kar doczesnych, jak w ogóle odpuszczenie grzechów nie może się dokonać bez zerwania z grzechem, bez pokutnego usposobienia. Przy uzyskaniu odpustów zupełnych muszą być spełnione następujące warunki:
• spowiedź sakramentalna /lub stan łaski uświęcającej/
• Komunia eucharystyczna
• modlitwa według intencji Ojca świętego
• wyzbycie się jakiegokolwiek przywiązania do grzechu, nawet lekkiego
Czym jest odpust cząstkowy?
Oprócz odpustu zupełnego istnieją w praktyce Kościoła, również odpusty cząstkowe. Kan. 993, KPK 1983 podaje nam, iż "odpust jest cząstkowy albo zupełny, zależnie od tego, czy uwalnia od kary doczesnej za grzechy w części lub w całości". Penitencjaria Apostolska podkreśla możliwość zyskania odpustu cząstkowego poprzez trzy ogólne formy. Odpustu cząstkowego może więc uzyskać wierny:
• który w wykonywaniu swoich obowiązków i znoszeniu przeciwności życiowych, skierowuje swoją myśl z pokorną ufnością do Boga, dołączając - choćby tylko wewnętrznie - jakieś pobożne wezwanie.
• który kierując się duchem wiary zaofiaruje sam siebie albo przeznaczy swoje dobra w duchu miłosierdzia, na służbę braciom znajdujących się w potrzebie.
• który w duchu pokuty powstrzyma się dobrowolnie od rzeczy godziwej i miłej dla niego.
Penitencjaria Apostolska sporządziła ponadto wykaz szczegółowych nadań odpustów związanych z poszczególnymi modlitwami lub pobożnymi czynami.
Odpusty - dar od Boga.
Zastanówmy się nad tym jak przeżywamy odpust w parafii. A może jest to odpust - bez odpustu!? Jest to wspaniały dar od Boga - możliwość zyskiwania odpustów - dla siebie, bądź dla zmarłych, którzy w czyśćcu dopełniają zadośćuczynienia za popełnione przez siebie grzechy, by dojść do doskonałej miłości. Odpust jest więc częściowym lub całkowitym uleczeniem ran będących skutkiem grzechu, jest to oczyszczenie ludzkiego "ja" z tego wszystkiego, co nie pozwala człowiekowi na pełną wspólnotę z Bogiem. Dlatego często korzystajmy z tego Bożego miłosierdzia bo przecież każdy z nas jest odpowiedzialny przed Bogiem o zbawienie własne i bliskich.